روایت عاشقانه مادران از فرزندان شهید

مادر شهیدان علی‌اکبر و حسن حسنان و مادر شهید حسین سنگسری در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی پایگاه خبری‌تحلیلی سرخه‌آنلاین، از روزهایی گفتند که با ایمان، اشک و دلدادگی آمیخته بود؛ روزهایی که مادران، دلِ داغدار اما سربلندشان را به راه خدا سپردند و جوانان‌شان را فدای اسلام کردند.

زیبا شکراللهی، مادر شهیدان علی‌اکبر و حسن حسنان، با چشمانی که عمری را در حسرت دیدار گذشته اما هنوز از عزت می‌درخشد، می‌گوید:
«علی‌اکبر همیشه دلش با ایران و ایمان بود. وقتی برایش نامه می‌نوشتم، می‌گفت مادر هرچه بنویسی همان را با جان می‌خوانم. آن‌قدر با محبت حرف می‌زد که انگار همین کلمات آرامش جبهه‌اش بود.»

او با بغضی که هنوز تازه است ادامه می‌دهد:
«روزی گفت مادر، بیست‌ویک‌سالگی‌ام شده؛ قبل از آنکه شاید قسمت شهادت باشد، می‌خواهم نصف ایمانم را کامل کنم. می‌گفت برایم همسری پیدا کن تا دلش آرام باشد و زندگی‌اش بر زمین نماند.»

مادر از حسنان هم روایت می‌کند؛ جوانی که سنش کم بود اما اراده‌اش بزرگ:
«همسایه‌ها می‌گفتند نرو، اما حسنان می‌گفت شهادت تقسیم نمی‌شود؛ هیچ‌کس جای دیگری را پر نمی‌کند. می‌گفت تا وقتی جهاد کفایی تمام نشده، رفتن وظیفه است. اگر ما نرویم، چه کسی بار دفاع از مردم و کشور را به دوش بکشد؟»

مادر شهید حسین سنگسری روایتش را با آهی آرام آغاز می‌کند:
«حسین برای عملیات بدر نذر کرده بود. دلش زیارت مشهد می‌خواست، اما مأموریت نگذاشت و راهی مهران شد. فکر می‌کردیم عملیات ساده است، اما خبرش ناگهان رسید…»

او از روزهای تلخ بی‌خبری می‌گوید؛ روزهایی که دل مادر میان آسمان و زمین مانده بود:
«پیکرش دیر رسید. نه روز گذشت تا حسینم به خانه برگشت. می‌گفتند پیکر شهدا را به زیارت امام رضا برده‌اند. وقتی کنار پیکرش رسیدم، اشک ریختم و گفتم: حسین جان، زیارت امام رضا نصیبت شد…»

این مادران، سال‌هاست با داغی زندگی می‌کنند که هیچ‌گاه سرد نشده؛ اما در میانه این داغ، سرفرازند، چون فرزندانشان را با دلِ خون اما ایمانی استوار، در راه خدا دادند.