نذری که به دست حیات‌وحش می‌رسد

در روزهای سرد زمستان، زمانی که برف و یخبندان منابع غذایی را از حیات‌وحش شاهرود گرفته، دست‌های مهربان مردم محلی و تلاش محیط‌بانان، امیدی برای بقای این جانداران شده است؛ نذری که این‌بار نه بر سر سفره انسان‌ها، بلکه در دل کوه‌ها و دشت‌ها ادا می‌شود.

خبرگزاری فارس شاهرود: در پی تداوم خشکسالی و سرمای شدید زمستانی در شهرستان شاهرود، دسترسی حیات‌وحش به منابع غذایی طبیعی به حداقل رسیده است. این شرایط تهدید جدی برای بقای گونه‌های حیوانات علف‌خوار از جمله کل و بز، قوچ و میش ایجاد کرده و خطر گرسنگی، ضعف و تلفات را افزایش داده است. اداره حفاظت محیط زیست شهرستان شاهرود بر لزوم مداخله سریع و برنامه‌ریزی‌شده در این زمینه تأکید کرده است.

عملیات پخش علوفه کمکی در دستور کار است
یگان حفاظت محیط زیست شهرستان شاهرود به صورت رسمی و ساختاری، عملیات پخش علوفه کمکی را در دستور کار قرار داده است. علی‌اکبر قربانلو، رئیس یگان حفاظت محیط زیست شهرستان شاهرود بیان کرد: این اقدام به عنوان یک برنامه مستمر و اولویت‌دار، به‌طور منظم در زیستگاه‌های حساس و نقاطی که با کمبود منابع غذایی مواجه هستند، اجرا می‌شود. وی گفت: هدف از این اقدام رسمی، کاهش فشار تغذیه‌ای، کمک به پایداری جمعیت گونه‌ها و جلوگیری از تلفات احتمالی است.

بسیج مردمی و پویش «نذر علوفه»
همزمان با اقدامات دولتی، یک حرکت مردمی خودجوش نیز شکل گرفته است. گروهی از خیران و دوستداران طبیعت در شهر رویان، با همکاری اداره محیط زیست، پویش «نذر علوفه» را به راه انداخته‌اند. در قالب این پویش انسان‌دوستانه، چندین محموله علوفه شامل یونجه و ذرت خشک خریداری شد و به مناطق از پیش تعیین‌شده و امن در زیستگاه‌ها انتقال یافته است. این ابتکار مردمی نقش مهمی در تأمین بخشی از نیازهای فوری حیات‌وحش ایفا می‌کند.

فقط از مجاری رسمی به حیات‌وحش غذا برسانید
مسؤولان محیط زیست شهرستان شاهرود از مشارکت ارزشمند مردم تقدیر و تأکید کردند که در شرایط سخت کنونی، کمک‌های داوطلبانه می‌تواند به کاهش درگیری حیات‌وحش با مناطق مسکونی و جلوگیری از تلفات کمک شایانی کند. با این حال، هشدار مهمی نیز داده شد و از تمامی شهروندان خواسته شده است جهت حفظ سلامت حیوانات و جلوگیری از ایجاد وابستگی نامطلوب و همچنین رعایت ملاحظات امنیتی، هرگونه کمک را فقط از طریق هماهنگی با محیط‌بانان و در نقاط مجاز و تعیین‌شده انجام دهند؛ این هماهنگی، تضمین می‌کند که تغذیه کمکی به شکل علمی و اصولی انجام شود.